Lichtelijk gespannen en verheugd stap ik uit bed, wat heb ik uitgekeken naar vandaag. Het is de dag van de terugplaatsing. Dit betekent in ons geval dat we een aantal weken geleden goed nieuws hebben gehad. 
 
Vandaag raak ik zwanger en hebben we nog een kans op een levend kindje. 
 
Even terug naar een aantal weken ervoor.
 
Na een wachtperiode van 6 weken krijgen we het geweldige nieuws dat het enige embryo dat we hebben goed is. Het heeft niet dezelfde afwijking als mijn broertje Michaël en ons dochtertje Nadine en kan daarom worden teruggeplaatst. 
 
Wat een opluchting en voorzichtige blijdschap: er is nog kans op een levend kindje!
 
Samen met het ziekenhuis bespreken we de vervolgstappen. Na dagenlang thuis ovulatietesten doen en een telefoontje naar de fertiliteitsafdeling bij een positieve test, wordt de datum bepaald voor de terugplaatsen van het embryo.
 
“Goedemiddag, u spreekt met het UMCG. Zou ik ter verificatie uw geboortedatum mogen hebben?”
 
Het is een paar uur voor de terugplaatsing en ik weet nog precies waar ik zit als ik dit anonieme telefoontje aanneem. “U zou vandaag een afspraak hebben voor een terugplaatsing.” Ik voel me meteen nerveus, ben in shock en ontken wat mijn gedachten me vertellen. Ik voel namelijk wat er komen gaat en ik wil er niet aan. Dit kan niet. Dit mag niet.
 
“Ik heb helaas slecht nieuws en vind het vreselijk om te vertellen.”
 
Ons enige embryo is niet goed ontdooid en niet meer bruikbaar. Dit komt voor bij 2 op de 100 embryo’s. Wat een ongelooflijke pech. Alle moed die we eerder dit jaar bij elkaar hebben verzameld om toch nog een traject in te gaan, is voor niets geweest. In een paar lullige seconden zo van tafel geveegd. Door een technische fout of door het embryo wat toch niet sterk genoeg was. Een voor altijd onbeantwoorde vraag, waar we zelf mee mogen dealen. Net als met deze hele situatie. Hoe is dit mogelijk?
 
De grond zakt onder me vandaan en ik stap een nare droom binnen.
 
Mijn naam is Maresa van Dijken en ik help vrouwen die in de ratrace van een fertiliteitstraject zitten of een zwangerschapsafbreking hebben gekend. Omdat ik was waar zij nu zijn en uit ervaring weet hoeveel dit van je vraagt. De onzekerheid, de energie die het kost, de stemmingswisselingen, de eenzaamheid, het gevoel van falen en de minderwaardigheid die daaruit kan ontstaan. 
 
Herken jij je in wat ik schrijf? Ik zie jou, hoor jou en voel met je mee. 
 
Ik geef je graag een stuk ondersteuning zodat je in deze onzekere periode van je leven extra goed voor jezelf leert zorgen. Door dicht bij jezelf te blijven, juist nu. Zodat jij met veerkracht, meer rust en vertrouwen jouw proces kunt doorlopen en kunt zijn met alles wat er is. 
 
Stuur me gerust een bericht zodat we even kunnen bellen. En, wellicht ik je al een paar tips kan geven zodat je met meer rust in jezelf jouw proces kan doorlopen.