Een jaar geleden verloor ik mijn dierbare vriendin. Haar levenslust was enorm maar het mocht helaas niet zo zijn. Wat mij dit heeft gebracht is wederom het besef dat ik wél leef en daarmee iedere dag weer een keuze heb om het leven te leiden wat mij voldoening geeft. Zij is daarmee een enorme inspiratiebron voor mij.

Ik probeer, vooral wanneer iets zeer doet, te kijken naar wat voor boodschap ik eruit kan halen. Dat is niet eenvoudig en het lukt de ene keer beter dan de andere. Soms is het inzicht er ineens en ook kan het zomaar jaren duren en is het een grote reis om hiertoe te komen. Ook ben ik me ervan bewust dat het soms een mensenleven lang kan duren om tot een bepaald inzicht te komen.

En zo vullen allerlei gebeurtenissen, grote en kleine, geweldige en vreselijke, lieve en pijnlijke je rugzak. Het mooie is dat jij de keuze hebt om te kiezen wat je erin wil houden. Daarmee gaat de gebeurtenis niet verloren, maar je kunt hem anders leren vasthouden. Vind je hem te zwaar? Maak hem dan wat lichter, zodat je hem beter of anders kunt dragen.

Vragen die mij helpen: Waar sta ik nu? Waar wil ik heen? Wat kan een eerste kleine stap zijn om richting het leven te bewegen waarvan ik gelukkig word? Wat houdt me tegen? Wat/wie kan me helpen om wel deze stap te zetten? En ook vooral: wat is het ergste wat er kan gebeuren?

Misschien helpen ze jou ook.

Warme groet,
Maresa